به گزارش حتما در گذشته یا شاید در همین روزها، صدای ماشین هایی که اغلب وانت بار یا نیسان هستند را شنیده اید که جمله هایی مثل «آبگرمکن، کولر، پنجره خریداریم» را در بلندگویشان تکرار می کنند.
جمله ای که در دل خود می گوید: وسایلی که از جنس آهن است و دیگر کاربردی برای شما ندارد به ما بفروشید؛ حسن آقا راننده یکی از همین وانت هاست، او می گفت: روزی 300 کیلو ضایعات آهن جمع آوری می کند و به کارخانه های فولادی می فروشد.
در واقع سفر این قراضه های آهن که به نظر ما به درد نخور و غیر قابل استفاده است، تازه از همین جا آغاز می شود، من هم همسفر یکی از همین ماشین های پر از قراضه شدم.
ا
ین ضایعات مسیر 75 کیلومتری قم تا شهرک صنعتی نیزار را می گذرانند تا به واحد صنعتی سریر پایتخت برسد، ورودی این واحد مملو بود از ضایعاتی که دیگر به کار نمی آمد، نامش را گذاشته بودند سایت ضایعات.
آقای میقانی مسئول این سایت بود، شخصی که خوب می دانست ضایعات آهن، میله و ... هر کدام کیلویی چند می ارزد، یعنی آنقدر در این زمینه تجربه دارد که کلاه سرش نمی رود.
او می گفت: با ایجاد این سایت ارزش افزوده بیشتری شامل کارخانه شد چرا که مواد اولیه مورد نیاز را خودمان تامین می کنیم نه از واسطه ها.
هر چیز که خار آید، روزی به کار آید
آقای میقانی افزود: قراضه ها بعد از جداسازی و بسته بندی وارد کوره می شوند تا در دمای 3 هزار و 700 درجه ای ذوب شوند و شکلی نو به خود بگیرند.
وارد سالن تولید این واحد که شدم کوره ای بود تب دار که شعله هایش گرم و پر تلاش زبانه می کشید تا وارد مرحله بعدی کار شود و تبدیل به شمش های فولادی.
آقای صابری مسئول این کوره می گفت: به قدری ضایعات وارد کوره می شود که بتوانیم تولید ماهانه را تامین کنیم.
مدیر این واحد می گفت: اینجا شمش های فولاد در دو نوع عمده، ساختمانی و آلیاژی برای فنرهای تخت کامیون ها و خودروها تولید می شود.
شاید توقع می رود که شمش های فولادی در 13 واحد شناخته شده کشور تامین شود، اما این واحد توانسته تولید ویژه ای داشته باشد؛ آقای رحیمی افزود: کمتر شرکتی وارد تولید نوع آلیاژی شمش فولاد می شود اما ما توانستیم استانداردهای لازم برای تولید این گونه شمش های فولادی را به دست آوریم، و در حال حاضر پیمانکار واحدهایی هستیم که محصولات فنر تخت را تولید می کنند و به شرکت های خودروسازی تحویل می دهند.
اما برای رسیدن به این میزان و موفقیت یک واحد سر پا لازم است، واحدی که کارگرانش می گفتند تا همین دو سال پیش دغدغه ماندن یا رفتن را داشتند.
حسن رحیمی یکی از آنهاست، می گفت: وضعیت کارخانه طوری شده بود که نمی دانستیم فردا صبح می آییم سر کار یا نه؟ علی امرایی هم یکی دیگر از کارگران با سابقه این واحد است می گفت: استرس بیکار شدن داشتم و هر روز وضعیت واحد بدتر می شد و تولید کمتر.
وقتی با مدیر عامل شرکت سریر صنعت پایتخت صحبت کردم، از اوضاع سال 98 برایم گفت، روزهایی که تولید آن قدر کم شده بود که روزانه یک کوره ذوب داشتند.
اما آقای شرافتی با سرمایه گذاری جدید توانسته واحدی که روزی تعطیل شده بود را دوباره سرپا کند، واحدی که تولید را از ماهانه هزار و 800 تن به 3700 تن رسانده است.
مدیر این واحد هم که سال هاست در همین کارخانه مشغول کار است، می گفت: دو سال پیش یا مواد اولیه نبود، یا مواد کمکی وجود نداشت.
آقای شرافتی برنامه ریزی را مهم ترین رکن برای رسیدن به اهداف تولید می دانست و می گفت: ما توانسته ایم در همین دو سال به هفتاد درصد آنچه می خواهیم برسیم.
او در همین مدت میزان اشتغال را هم 50 درصد افزایش داده و می گفت: برنامه دیگر ما صادرات است که در حال حاضر بازارهای هدف را شناسایی می کنیم، باری را هم به دبی ارسال کردیم که در صورت رضایت، فروش به یکی از شرکت های خارجی را آغاز می کنیم.
چشم ها را باید شست
همین برنامه ریزی و تولید، توانسته رضایت 160 کارگرش را هم به همراه داشته باشد، علی منصوری کارگری با سابقه 12 ساله در این واحد می گفت: در حال حاضر سه شیفت کار می کنیم اما هیچ وقت چنین شرایط خوبی نبوده و هیچ یک از مدیران اینقدر هوای کارگران را نداشتند، به همین خاطر ما هم هوای کار را داریم.
آقای شرافتی مدیرعامل این واحد می گفت: به منظور پیشرفت کار، و تکمیل چرخه تولید از مواد معدنی، ضایعات و تولید شمش فولادی برنامه بعدی تولید محصول نهایی در کنار همین واحد است که ازرش افزوده بسیاری بتوان ایجاد کرد.
از مواد اولیه استراتژیک در زنجیره تولید محصولات فولادی یعنی قراضه های آهن، تا رسیدن به تولید فنر و تسمه باید جور دیگری این بخش از تولید را دید تا بتوان رشد اقتصادی بیشتری را هم تجربه کرد، تا در کنار استان های اصفهان، هرمزگان و خوزستان در آینده ای نزدیک استان قم هم به جمع تولید کنندگان عمده شمش فولادی تبدیل شود.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
سمیه حاجی احمدی_دهکده خبر_ قم