به گزارش به نقل از بهداشت نیوز؛ هیدرادنیت چرکی یک بیماری مزمن است. تظاهرات اصلی آن توده‌های دردناکی است که در زیر پوست، زمانی که فولیکول‌های مو مسدود می‌شوند، تشکیل می‌شوند. علل آن ناشناخته است، اگرچه عوامل خطر مرتبطی مانند چاقی وجود دارد.
بروز هیدرادنیت چرکی از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است. بر اساس برخی تحقیقات، بین ۱ تا ۴ درصد از جمعیت جهان این بیماری را دارند. منابع دیگر ۱ مورد در هر ۳۰۰ نفر را گزارش می‌دهند.
در مردان و همچنین در افراد چاق یا دارای اضافه وزن و سیگاری‌ها بیشتر دیده می‌شود. می‌تواند از سن بلوغ تا ۴۰ سالگی شروع شود. با افزایش سن، میزان بروز آن کاهش می‌یابد.
این بیماری که به عنوان آکنه اینورسا نیز شناخته می‌شود، یک بیماری مزمن است که فولیکول‌های مو را تحت تاثیر قرار میدهد. تظاهرات اصلی آن توده‌هایی است که در زیر پوست ایجاد می‌شوند که معمولاً دردناک و پر از چرک هستند. این آبسه‌ها ممکن است سوراخ‌هایی گرد داشته باشند، اما بدون نقطه مرکزی، مانند جوش‌ها.
توده‌ها در نواحی با تعداد زیادی غدد چربی و عرق ظاهر می‌شوند، به خصوص در جا‌هایی که پوست روی پوست ساییده می‌شود. رایج‌ترین مکان‌ها به شرح زیر است:
زیر بغل، باسن، ناحیه اطراف مقعد، ناحیه کشاله ران و ناحیه زیر پستان.
علائم دیگر آن شامل خارش، قرمزی، حساسیت و تورم است. توده‌ها وقتی باز می‌شوند ممکن است چرک با بوی بد ایجاد کنند.
معلوم نیست علت چه چیزی ممکن است باشد. عوامل مرتبطی مانند نیکوتین و چاقی وجود دارد. در مورد دومی، این فرضیه وجود دارد که افراد سنگین وزن اصطکاک پوست به پوست بیشتری دارند.
همچنین، سایر شرایط پزشکی ممکن است در بیماران مبتلا به هیدرادنیت چرکی وجود داشته باشد:
آکنه، دیابت، سلولیت، بیماری کرون و سندرم تخمدان پلی کیستیک.
نوردرمانی رتینوئید‌ها برای مبارزه با آکنه مرتبط و تخلیه وجراحی آبسه‌ها و استفاده از کورتیکواستروئید‌ها برای کاهش درد و التهاب و دارو‌های ضدالتهابی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن وآنتی بیوتیک‌های (خوراکی یا موضعی) مثل آموکسی سیلین، تتراسایکلین و اریترومایسین.
علاوه بر درمان‌های فوق، بیمار مبتلا به هیدرادنیت چرکی می‌تواند از توصیه‌ها و اقدامات زیر همیشه با مشورت پزشک استفاده کند:
پوشیدن لباس‌های گشاد برای جلوگیری از اصطکاک، قرار دادن کمپرس گرم روی ناحیه آسیب دیده، استفاده از محصولات پاک کننده موضعی (ضد باکتری و ضد عفونی کننده) اجتناب از دستمال مرطوب الکلی، هنگام اصلاح و استفاده از تکنیک‌های لیزر مو‌های زائد.
ناراحتی ایجاد شده توسط این بیماری می‌تواند غیرقابل تحمل شود. به همین دلیل، برخی از بیماران ابتکار عمل برای ترکاندن هیدرادنیت چرکی را به عهده می‌گیرند.
اگرچه گاهی اوقات فشار ناشی از نشستن یا استفاده از کمپرس ممکن است باعث پارگی توده‌ها به خودی خود شود، اما توصیه نمی‌شود که خودتان آن‌ها را پاره کنید.
درست است که درد و تنش را تسکین میدهد، اما با این کار خطر جدی عفونت وجود دارد، زیرا ممکن است باکتری‌ها روی پوست یا دست‌ها هنگام ترکیدن توده‌های هیدرادنیت چرکی وجود داشته باشند.
علاوه بر این، ادامه بهبودی و ایجاد اسکار باعث ضخیم شدن ناحیه آسیب دیده و سفت شدن آن می‌شود. ظاهر و زیبایی آن را تغییر میدهد.
علاوه بر این ممکن است فیستول‌ها ایجاد شوند که فضا‌های توخالی یا گذرگاهی در بافت هستند. این‌ها باعث درد می‌شوند و برای ترمیم نیاز به عمل جراحی دارند.
همانطور که در بالا ذکر شد، همه این شرایط می‌توانند به طور طبیعی در هنگام ابتلا به هیدرادنیت چرکی رخ دهند. با این حال، ترکیدن توده‌ها باعث تشدید مشکل می‌شود.
وقتی تصمیم می‌گیریم توده‌های هیدرادنیت چرکی را بترکانیم، ممکن است چندین عارضه عمومی رخ دهد. از جمله آن‌ها موارد زیر است:
ادغام فیستول‌ها با تخریب بافت زیر جلدی، زخم‌های مزمن لنف و ادم مزمن.
همچنین فشار‌های ایجاد شده می‌تواند سلول‌های پوست را در دراز مدت، اما نه همیشه تغییر دهد. کارسینوم سلول سنگفرشی یا آدنوکارسینوم ترشحی مخاطی ممکن است در نواحی عمیق اسکار ایجاد شود. بهتر است از ترکیدن آن جلوگیری شود
در برخی از افراد ممکن است در طول زندگی شعله وری‌های مکرری وجود داشته باشد. در برخی دیگر، بیماری با دارو یا جراحی بهبود می‌یابد. همچنین ممکن است به خودی خود بهبود یابد.
از آنجایی که علل هیدرادنیت چرکی به وضوح شناخته نشده است، نمی‌توان از آن پیشگیری کرد حداکثر می‌توان از تشدید و شعله ور شدن یا عوارض خاص آن جلوگیری کرد.
در این رابطه، باید احتیاط را هم در مورد محصولات استفاده شده و هم در مورد لباس‌ها رعایت کرد و از لباس‌هایی که باعث اصطکاک یا ساییدگی می‌شوند اجتناب کرد.
همچنین توصیه می‌شود همیشه وزن مناسب داشته باشید و بهداشت مناسب مناطق آسیب دیده را حفظ کنید و از سیگار کشیدن خودداری کنید. نکته آخر اینکه، توده‌ها را لمس نکنید یا برای ترکیدن آن‌ها فشار وارد نکنید.
علائم هیدرادنیت چرکی چیست؟
بروز هیدرادنیت چرکی از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است. بر اساس برخی تحقیقات، بین ۱ تا ۴ درصد از جمعیت جهان این بیماری را دارند. منابع دیگر ۱ مورد در هر ۳۰۰ نفر را گزارش می‌دهند.
در مردان و همچنین در افراد چاق یا دارای اضافه وزن و سیگاری‌ها بیشتر دیده می‌شود. می‌تواند از سن بلوغ تا ۴۰ سالگی شروع شود. با افزایش سن، میزان بروز آن کاهش می‌یابد.
این بیماری که به عنوان آکنه اینورسا نیز شناخته می‌شود، یک بیماری مزمن است که فولیکول‌های مو را تحت تاثیر قرار میدهد. تظاهرات اصلی آن توده‌هایی است که در زیر پوست ایجاد می‌شوند که معمولاً دردناک و پر از چرک هستند. این آبسه‌ها ممکن است سوراخ‌هایی گرد داشته باشند، اما بدون نقطه مرکزی، مانند جوش‌ها.
توده‌ها در نواحی با تعداد زیادی غدد چربی و عرق ظاهر می‌شوند، به خصوص در جا‌هایی که پوست روی پوست ساییده می‌شود. رایج‌ترین مکان‌ها به شرح زیر است:
زیر بغل، باسن، ناحیه اطراف مقعد، ناحیه کشاله ران و ناحیه زیر پستان.
علائم دیگر آن شامل خارش، قرمزی، حساسیت و تورم است. توده‌ها وقتی باز می‌شوند ممکن است چرک با بوی بد ایجاد کنند.
معلوم نیست علت چه چیزی ممکن است باشد. عوامل مرتبطی مانند نیکوتین و چاقی وجود دارد. در مورد دومی، این فرضیه وجود دارد که افراد سنگین وزن اصطکاک پوست به پوست بیشتری دارند.
همچنین، سایر شرایط پزشکی ممکن است در بیماران مبتلا به هیدرادنیت چرکی وجود داشته باشد:
آکنه، دیابت، سلولیت، بیماری کرون و سندرم تخمدان پلی کیستیک.
چگونه می‌توان آن را درمان کرد؟
هیچ درمانی برای هیدرادنیت چرکی وجود ندارد. با این حال، تشخیص زودهنگام به جلوگیری از بدتر شدن آن کمک می‌کند.
گزینه‌های مدیریت پزشکی شامل موارد زیر است:نوردرمانی رتینوئید‌ها برای مبارزه با آکنه مرتبط و تخلیه وجراحی آبسه‌ها و استفاده از کورتیکواستروئید‌ها برای کاهش درد و التهاب و دارو‌های ضدالتهابی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن وآنتی بیوتیک‌های (خوراکی یا موضعی) مثل آموکسی سیلین، تتراسایکلین و اریترومایسین.
علاوه بر درمان‌های فوق، بیمار مبتلا به هیدرادنیت چرکی می‌تواند از توصیه‌ها و اقدامات زیر همیشه با مشورت پزشک استفاده کند:
پوشیدن لباس‌های گشاد برای جلوگیری از اصطکاک، قرار دادن کمپرس گرم روی ناحیه آسیب دیده، استفاده از محصولات پاک کننده موضعی (ضد باکتری و ضد عفونی کننده) اجتناب از دستمال مرطوب الکلی، هنگام اصلاح و استفاده از تکنیک‌های لیزر مو‌های زائد.
چرا ترکیدن توده‌های هیدرادنیت چرکی بد است؟
ناراحتی ایجاد شده توسط این بیماری می‌تواند غیرقابل تحمل شود. به همین دلیل، برخی از بیماران ابتکار عمل برای ترکاندن هیدرادنیت چرکی را به عهده می‌گیرند.
اگرچه گاهی اوقات فشار ناشی از نشستن یا استفاده از کمپرس ممکن است باعث پارگی توده‌ها به خودی خود شود، اما توصیه نمی‌شود که خودتان آن‌ها را پاره کنید.
درست است که درد و تنش را تسکین میدهد، اما با این کار خطر جدی عفونت وجود دارد، زیرا ممکن است باکتری‌ها روی پوست یا دست‌ها هنگام ترکیدن توده‌های هیدرادنیت چرکی وجود داشته باشند.
علاوه بر این، ادامه بهبودی و ایجاد اسکار باعث ضخیم شدن ناحیه آسیب دیده و سفت شدن آن می‌شود. ظاهر و زیبایی آن را تغییر میدهد.
علاوه بر این ممکن است فیستول‌ها ایجاد شوند که فضا‌های توخالی یا گذرگاهی در بافت هستند. این‌ها باعث درد می‌شوند و برای ترمیم نیاز به عمل جراحی دارند.
همانطور که در بالا ذکر شد، همه این شرایط می‌توانند به طور طبیعی در هنگام ابتلا به هیدرادنیت چرکی رخ دهند. با این حال، ترکیدن توده‌ها باعث تشدید مشکل می‌شود.
وقتی تصمیم می‌گیریم توده‌های هیدرادنیت چرکی را بترکانیم، ممکن است چندین عارضه عمومی رخ دهد. از جمله آن‌ها موارد زیر است:
ادغام فیستول‌ها با تخریب بافت زیر جلدی، زخم‌های مزمن لنف و ادم مزمن.
همچنین فشار‌های ایجاد شده می‌تواند سلول‌های پوست را در دراز مدت، اما نه همیشه تغییر دهد. کارسینوم سلول سنگفرشی یا آدنوکارسینوم ترشحی مخاطی ممکن است در نواحی عمیق اسکار ایجاد شود. بهتر است از ترکیدن آن جلوگیری شود
در برخی از افراد ممکن است در طول زندگی شعله وری‌های مکرری وجود داشته باشد. در برخی دیگر، بیماری با دارو یا جراحی بهبود می‌یابد. همچنین ممکن است به خودی خود بهبود یابد.
از آنجایی که علل هیدرادنیت چرکی به وضوح شناخته نشده است، نمی‌توان از آن پیشگیری کرد حداکثر می‌توان از تشدید و شعله ور شدن یا عوارض خاص آن جلوگیری کرد.
در این رابطه، باید احتیاط را هم در مورد محصولات استفاده شده و هم در مورد لباس‌ها رعایت کرد و از لباس‌هایی که باعث اصطکاک یا ساییدگی می‌شوند اجتناب کرد.
همچنین توصیه می‌شود همیشه وزن مناسب داشته باشید و بهداشت مناسب مناطق آسیب دیده را حفظ کنید و از سیگار کشیدن خودداری کنید. نکته آخر اینکه، توده‌ها را لمس نکنید یا برای ترکیدن آن‌ها فشار وارد نکنید.