، دانشمندان پس از تجزیه و تحلیل نمونه‌های کمیاب جمع‌آوری‌شده در یک مأموریت فضایی ۶ ساله ژاپنی گفتند که به احتمال زیاد سیارک‌ها آب را از لبه‌های بیرونی منظومه شمسی به زمین آورده‌اند.
در سال ۲۰۱۴، کاوشگر فضایی ژاپنی هایابوسا ۲ در مأموریتی که در ارتباط با سیارک ریوگو بر عهده داشت به فاصله ۳۰۰ میلیون کیلومتری پرتاب شد و ۲ سال پیش برای رهاکردن کپسولی حاوی نمونه‌های جمع‌آوری‌شده به مدار زمین بازگشت. هایابوسا ۲ روی جرم آسمانی فرود آمده و پس از شلیک یک ایمپَکتور به سطح آن، ۵/۴ گرم سنگ و گردوغبار جمع‌آوری کرده بود.
پژوهشگران در راستای تلاش برای روشن‌کردن منشأ حیات و شکل‌گیری جهان، با دقت در حال بررسی موادی هستند که در سال ۲۰۲۰ از سیارک ریوگو به زمین بازگردانده شده‌اند.
در ماه ژوئن (خرداد، تیر) گروهی از پژوهشگران اظهار کردند که نوعی مواد آلی یافته‌اند که نشان می‌دهد برخی از اجزای سازنده حیات روی زمین، یعنی اسید‌های آمینه به احتمال زیاد در فضا شکل گرفته‌اند.
هایابوسا ۲، دو سال پیش به مدار زمین بازگشت تا کپسولی حاوی نمونه را رها کند.
در مقاله جدیدی که در مجله نجوم طبیعت (Nature Astronomy) منتشر شده است، دانشمندان توضیح دادند که نمونه‌های جمع‌آوری‌شده از سیارک ریوگو به احتمال زیاد سرنخ‌هایی از معمای چگونگی پیدایش اقیانوس‌ها بر روی زمین در میلیارد‌ها سال پیش به دست می‌دهد.
بر اساس یافته‌های دانشمندان، سیارک‌های فرار و غنی از مواد آلی نوع c احتمالاً یکی از منابع اصلی آب زمین بوده‌اند.
انتقال مواد فرار (یعنی مواد آلی و آب) به زمین هنوز موضوع بحث مهمی است؛ اما مواد آلی یافت‌شده در ذرات سیارک ریوگو، که در این پژوهش به آن‌ها اشاره شده است، نشان‌دهنده یکی از منابع مهم مواد فرار هستند.
دانشمندان این فرضیه را مطرح کردند که منشأ چنین موادی ممکن است بیرون منظومه شمسی باشد، اما تصریح کردند که «بعید است این تنها منبع مواد فرار باشد که به زمین اولیه انتقال داده شده است.»
بر اساس این پژوهش، بدون شک ذرات ریوگو جزو غیرآلوده‌ترین مواد منظومه شمسی هستند که برای مطالعات آزمایشگاهی در دسترس قرار دارند و بررسی‌های مداوم این نمونه‌های گرانبها قطعاً درک پژوهشگران را از فرایند‌های اولیه منظومه شمسی افزایش خواهد داد.